Ito'y madalas nating naririnig. Ngunit para sa akin ito ay walang katotohanan. Bulag daw ang pag-ibig dahil ang isang maganda, matalino at mayamang babae ay lubos na napaibig sa isang hamak lamang na hardinero.
Madalas nababasa natin ito sa mga nobela, napapanuod sa mga pelikula at higit sa lahat nangyayari sa totoo nating buhay.
Ngunit ang lahat na iyon ay hindi paladaan na bulag nga ang pag-ibig.
Ang pag-ibig ay galing sa Diyos at lahat na galing sa Diyos ay buo at walang kapintasan.
Banal ang Diyos at hindi mo maaring pagsanibin ang kanyang kabanalan sa isang kapintasan tulad ng pagkabulag.
Totoo na ng mahal tayo sa kabila ng kahinaan ng taong ating minamahal, hindi dahil bulag ang pag-ibig.
Nakikita natin lahat ito, ngunit sa halip na tumingin tayo sa kanyang kahinaan , nakatuon tayo sa kanya, bilang tao na lubos nating minahal.
Nasaktan tayo, nagparaya at patuloy na nagmamahal sa kabila ng lahat ay ang ating puso puno parin ng pagmamahal.
Ito ay hindi tanda ng pagiging bulag,
ito talaga ang likas at katangian ng pag-ibig. Sa halip na sabihin natin na bulag ang pag-ibig, nararapat na sabihin natin na ang pag-ibig ay handang takpan ang anu mang kahinaan ng taong ating minahal. Iyan ang totoong pag-ibig na naguugat mula sa itaas.
Ngayon tingnan mo ang iyong sarili. Tanungin mo. Bakit may nagmamahal sa akin sa kabila ng lahat? O bakit mahal ko siya sa kabila ng lahat? Ang sagot ay hindi dahil ang pag-ibig ay bulag, kundi ikaw ay nakikibahagi lamang sa banal at katangian ng pag-ibig. Ang pag-ibig na wagas, pag-ibig na nag uugat sa Diyos.
No comments:
Post a Comment