Ang tao sa Buwan

Ang kalangitan ay nagpapahayag ng kaluwalhatian ng Dios; at ipinakikilala ng kalawakan ang gawa ng kaniyang kamay.

Awit 19:1

July 20, 1969, linggo. Isang makasaysayang naganap hindi lamang para sa mga Amerikano, ngunit sa buong sangkatauhan. Sa araw na ito gunugunita natin ang ika 40 na anibersaryo ng unang naka-apak ang tao sa buwan. Marahil ito na ang pinakamapangahas na ginawa ng tao upang subukan arukin at sasiksikin ang isang daku na puno ng hiwaga at katanungan.

Sa kanilang pagbalik sa mundo, dala nila hindi lamang ang tagumpay ngunit pati na rin ang ilang sagot sa kanilang katanungan, mga sagot na maari pang magudyok sa kanila upang magtanong, mag-imbistiya at magsaliksik ulit. Sa pagkat likas sa tao ang patuloy magtukas at sumubok sa lahat na mga bagay na nasasagap sa kanyang pandama.

Ang pag-apak ng tao sa buwan ay isang palatandaan ng ating kakayahan at talinong mag-isip, mag-maglikha at sumubok ng bago. Ito ang dahilan kung bakit ang tao ay tinatawag na "PINAMATALINONG NILALANG" sa mundo, at itoy ang nag-hihiwalay sa natin sa ibang nilikha, at tinawag tayong "TAO" na pinakamatalino "kuno" sa lahat na mga hayop.

Ang talino ng tao ay galing sa DIYOS, ngunit madalas ang talinong ito ay ginagamit upang kutya-in at lapastanganan ang ating tagapaglikha. Karamihan sa mga scientist at inventor ay hindi naniniwala na may DIYOS. Para sa kanila lahat na bagay ay may paliwanag at dahilan. Ang Diyos ay nasa isip lang ng tao.

Bago na diskobre ng tao ang hydrogen o kaya mercury ito ay nandiyan na. Ang oxygen halimbawa ay nandiyan na yan mula ng nilikha ng DIYOS ang mundo. Ang naging trabaho na lang ng tao ay tuklasin at gamitin ito sa isang mas makabuluhang bagay para siya sana para-ngalan. Ngunit dahil sa kayabangan ng tao, itoy nagamit madalas sa kasama-an.

Pagkatapos masuyod ng tao ang kalawakan at masisid ang kailaliman ng karagatan, ano ang susunod niyang gawin, upang mapatunayan niya na siya ang pinaka magaling na nilalang sa ibabaw ng mundo? Kinalbo na natin ang kagubatan, nilason na natin ang karagatan at sinira na natin maging ang takip ng ating kalawakan. Ano pa ba ang kaya nating gawin? marami ba diba?

Sana habang pataas na pataas ang ating narating sa kalawakan, palapit na palapit din tayo sa ating tagapaglikha. Sana habang palalim na palalim ang ating naaarok sa kailaliman ng karagatan, palalim na palalim din ang ating ugnayan sa kanya.

Ang DIYOS ay nasa lahat na daku. Sana sa lahat na ginawa natin kasama ang pagnanais na parangalan siya. Sa ano mang ini-sip natin, sa lahat na sinasabi natin, sa lahat na pagpupunyagi natin sana kasama natin ang Diyos, dahil alam ko hanggang sa dakung doon na puno na ng misteryo at hiwaga nandoon ang Diyos, nandoon siya nung unang umapak ANG TAO SA BUWAN.